Gdzie na długi weekend?- Lubelszczyzna/ szlaki turystyczne/ spływy kajakowe/ parki krajobrazowe

Lubelszczyzna

Lubelszczyzna- region na wschodnich krańcach naszego kraju jest miejscem pięknym, czystym o nieskażonej przyrodzie. Na terenie województwa mam ponad 1500 pomników przyrody. To co przyciąga to ponad 3200 km znakowanych szlaków pieszych (raj dla ludzi kochających spacery ;)). Urokliwymi miejscami na aktywny sport są szlaki na Roztoczu w Lasach Janowskich i Puszczy Solskiej, a także w przepięknych krajobrazowo dolinach rzeki Wisły i Bugu.

Kolejnym przeciągaczem turystów, jest duży w tym regionie zasób szkółek jeździeckich, co w rezultacie daje nam wspaniałe konne wyprawy, po najdłuższym w kraju poleskim szlaku Konnym liczącym sobie 280 km.

Warto i wręcz trzeba także wymienić coraz bardziej popularny sport jakim staje się kajakarstwo  Co roku są organizowane spływy po takich rzekach jak : Wieprz, Tanew, Krzna  Włodawka, Uherka, Chodelka, Kurówka, oraz Wisła.

Krótki zarys historyczny

Lubelszczyzna-  Filar na środku nawy, cały pokryty jest malowidłami, na jednej ze ścian Władysław II Jagiełło klęczy przed Matką Boską z Dzieciątkiem. Kaplica Świętej Trójcy na zamku w Lublinie na każdym kroku robi wrażenie- po prostu jest piękna. To unikatowe na skalę światową połączenie zachodniego kunsztu architektonicznego ze wschodnią sztuką ikonograficzną. Katolicyzm scalony z prawosławiem. Ziemie Lubelszczyzny od zarania dziejów były bramą, przez którą do Polski przenikały wpływy wschodu.

We wsi Czermno koło Hrubieszowa ziemne wały porośnięte trawą układają się w okrąg. W X w. było tu grodzisko. Stolica Grodów Czerwieńskich- ziemi, o którą pierwsi polscy królowie walczyli z  Rusią Kijowską.   

1 VII 1569 r na sejmie w Lublinie Polska i Litwa związały się ze sobą- utworzyły jeden kraj: Rzeczpospolitą Obojga Narodów.  W XV i XVI w. te ziemie kwitły. W 1474 r utworzono województwo lubelskie. Powstawały wielkie majątki Czartoryskich, Firlejów, Potockich, Zamoyskich. W 1594 r powołano do życia Akademię Zamojską. Pojawił się renesans lubelski. Wschód wkroczył do Polski przez Lubelszczyznę także w  VII 1944 r. W Chełmie ogłoszono Manifest Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. W Lublinie PKWN miał swoją siedzibę.

Teraz opiszemy najważniejsze miejsce warte odwiedzenia podczas naszej wyprawy na Lubelszczyznę.

Kozłówka- pierwszym właścicielem tej rezydencji był wojewoda chełmiński Michał Chełmiński. Przy pomocy architekta Józefa Fontany w latach 1736-1742 wybudował barokowy pałac. Obecnie w Kozłówce w dawnej pałacowej powozownii funkcjonuje Galeria Sztuki Socrealizmu. Zbiory liczą ponad 1700 prac. Zgromadzono je w latach 60, gdy w pałacu działała Składnica. Po odwilży w 1956 r pozbywano się stalinowskiego kiczu i wszystko to trafiło do Kozłówki. W 1989 r wzbogacono muzeum o pomniki: Lenina z Poronina, Marchlewskiego z Włocławka, Bieruta z Lublina.

Lubartów- dawniej nazywany Lewartowem. Swoje początki wywodzi od fundacji Piotra Firleja. On właśnie w 1543 r wystarał się u króla Zygmunta Starego o przywilej założenia miasta. Potop szwedzki zredukował miasto do wielkości dużej wsi. Dopiero w 1733 r Piotr Sanguszko powoli podniósł je z upadku. W 1744 r zmieniając nazwę na Lubartów. Owocem jego działalności było wybudowanie kościoła Św. Anny ,w którym to spoczywa jego serce. Ufundował również klasztor Kapucynów. Ciekawym zabytkiem Lubartowa jest również pałac Sanguszków. Został wzniesiony przez Piotra Firleja. Natomiast całkowicie przebudował go Paweł Sanguszka w XVIII w. W 1933 r pożar zniszczył dach i wnętrza. Odbudowane zostały dopiero po wojnie. Obecnie rezydencja jest siedzibą starostwa powiatowego.

Lublin- pierwsze wzmianki o nim pochodzą z VI w. Zwany był również z powodu herbu Kozim Grodem. Na wzgórzu o nazwie Czwartek( w ten dzień odbywały się targi) powstała osada handlowa. Od 1560 r miasto stało się jednym z ośrodków polskiego protestantyzmu. Działali tu arianie oraz kalwini. W 1569 r  na zamku lubelskim król Zygmunt II August mimo oporu wielu magnatów litewskich przeforsował zawarcie unii lubelskiej. W 1578 r król Stefan Batory wyznaczył miasto na miejsce małopolskiej kadencji Trybunału Konstytucyjnego. Sześć lat później mieszkańcy Lublina pożegnali sławnego poetą Jana Kochanowskiego. W czasie II wojny światowej zginął tutaj poeta Józef Czechowicz. Podczas okupacji niemieckiej na pod lubelskim Majdanku Niemcy umieścili obóz koncentracyjny. Zgineło w nim około 360000 ludzi w tym ćwierć miliona Żydów. W 1944 r po zajęciu miasta przez wojska sowieckie, przez kilka miesięcy pełniło ono rolę siedziby komunistycznego rządu Polski.

Interesującym zabytkiem Lublina jest wielokrotnie przebudowywany zamek. Obecny wygląd zawdzięcza Stanisławowi Staszicowi. On właśnie polecił w  latach 1824-1826 wznieść neogotycką budowlę. Było w niej więzienie kryminalne Królestwa Kongresowego.

Kolejnym ważnym zabytkiem w Lublinie jest Brama Krakowska. Uznawana jest za symbol miasta, mieści się obecnie w niej Muzeum Historii Miasta Lublina. Wzniesiona została wraz z murami miejskimi w XIV w. Została przebudowana przez Dominika Merliniego za panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1782 r. Świadczy o tym umieszczony   na bramie monogram SAR( Stanislaus Augustus Rex).

Do dzisiejszych czasów zachował się również budynek Trybunału Koronnego. Z zabytkiem tym wiążę się legenda. Mówi ona o diable, który zmienił niesprawiedliwy wyrok wydany przez przekupnych sędziów na ubogą wdowę. Wypalony na stole sędziowskim ślad czarciej łapy można oglądać  w hallu Muzeum Lubelskiego.

Lubelskie Muzeum Archidiecezjalne Sztuki sakralnej mieści się dziś w tzw. Wieży Trynitarskiej z początków XVII w. Placówka posiada ponad 400 rzeźb i obrazów. Oprócz bogatej ekspozycji jej atrakcją jest taras widokowy na panoramę miasta. Warto również obejrzeć wzniesioną w latach 1607-1633 prawosławną cerkiew Przemienienia Pańskiego, w której można podziwiać renesansowy ikonostas z początków XVII w. 

Kazimierz Dolny- jest urokliwym miastem położonym na Wisłą. Jednymi z jego pierwszych mieszkańców były siostry norbertanki. W 1181 r osiedliły się w osadzie zwanej Wietrzną Górą. Klasztor ufundował im książę Kazimierz II Sprawiedliwy. Wdzięczne  siostry chcąc uczcić darczyńcę zmieniły nazwę na Kazimierz. W 1519 r zadłużony w Mikołaja Firleja król Zygmunt I Stary przekazał miasto w dzierżawę temu rodowi. To oni przebudowali średniowieczny zamek na renesansową rezydencję. Dziś zamek Firlejów jest jedynie malowniczą ruiną zachowaną wraz ze średniowieczną wieżą obronną. W 1613 r ukończono budowę kościoła Św. Anny. Można dziś w nim podziwiać modrzewiowe organy z 1620 r posiadające 1400 piszczałek. Na kazimierskim rynku warto zwrócić uwagę na wspaniały zabytek epoko renesansu jakim są bogato zdobione XVII wieczne kamienice braci Przybyłów- Krzysztofa i Mikołaja.

źródło: Polska podróże z historią, przewodnik turystyczny .Casta Blanca Sp. z o.o.